ილია ჭავჭავაძე — გამონათქვამები   ( ნაწილი I)


"ადამიანის უძვირფასესი საუნჯე მისი ვინაობაა.“

„ავი კაცი რამდენადაც მეცნიერია, დიდი სწავული, იმოდენად უფრო ძლიერ საშიშია, უფრო ძლიერ მავნებელია.“

„არამც თუ უსაბუთო ძაგება, უსაბუთო ქებაც კი საწყენია მართებულის კაცისათვის.“

„ზოგი საგანია, რომ თუ არ დაინახავ, ვერ ირწმუნებ, და ზოგი – იმისთანა, თუ არ ირწმუნებ, ვერ დაინახავ.“


„მხოლოდ წარსულის ცოდნით დაუცავს ყოველს ერს თავისი ეროვნება, თავისი არსებობა, თავისი ვინაობა.“

„ვინც კარგად ემსახურება სამშობლო ქვეყანას, იგი უდიდგვაროდაც დიდია.“

„აწმყოს, რომელსაც წარსული არ აქვს, არც მომავალი აქვს.“

„ქვეყანა ტაძარი კი არაა, საცა კაცი უნდა ლოცულობდეს, არამედ სახელოსნოა, საცა უნდა ირჯებოდეს და მუშაობდეს!“

„ადამიანის გული თვალუწვდენელი ორმოა.“

„გახსოვდეს, რომ ქვეყანაზე ქაღალდის გარდა არის კიდევ სინდისი.“



„ბედს თვითონ კაცი ქმნის და არა ბედი კაცსა.“

„ქვეყანაზე, რომ ჭირი არ იყოს, ადამიანი ენასაც არ ამოიდგამდა.“

„ქვეყნის სამსახური ყველგან მსხვერპლია და არა სეირი.“

„მეზობლის უბედურებაზე ჩვენი ბედნიერება ვერ დაფუძნდება.“

„ღობე-ყორეს მოდება ღალატია საქმისა.“

Comments

Popular Posts